Onze Dieren
Binnen Us Hûs hebben de dieren een belangrijke therapeutische functie.
Voor onze jongeren is het hechten aan personen namelijk vaak niet meer vanzelfsprekend. Ze hebben ervaren dat mensen onbetrouwbaar kunnen zijn, persoonlijke zaken doorverteld worden en dat mensen je op gedrag of zelf op persoon kunnen (ver)oordelen.
Dieren zijn in dit alles wel betrouwbaar.
Onze honden Zoë, Zipper en Elsa zijn altijd blij als de jongeren thuis komen, wat er ook voor vervelends voorgevallen is op school. Ze vertellen nooit iets door en (ver)oordelen je niet. Ze bieden ook fysieke nabijheid, waar personen vaak niet meer toegelaten worden. Een ander heeft meer met onze Ragdoll Bennet, die gerustellend spinnend bij je komt zitten aan tafel en je uitnodigd om hem lekker te aaien met zijn zachte vacht.
Buiten hebben we de geiten, de schapen en onze Ijslandse paarden. Allemaal erg betrouwbaar en gewend om te gaan met mensen. Door het werken met de dieren leer je veel over jezelf en ontstaan mooie gesprekken. Vaak zijn de paarden een middel om in verbinding te komen. Een verbinding aangaan als je onveilig gehecht bent, door nare ervaringen in het verleden, is voor veel jongeren lastig. Met name de paarden zijn krachtige verbinders. Ze spiegelen de jongeren en begeleiders en nodigen daarmee uit tot reflectie, zonder dat het (ver)oordelend is of direct heel persoonlijk hoeft te worden.
Een eenvoudig voorbeeld: Tijdens het borstelen wordt Vísa wat onrustig; ze schraapt met haar voorbeen. 'Waarom doet ze dat?' vraagt mijn jongere. Ik benoem dat Vísa niet zoveel geduld heeft. 'Oh, net als ik op school dus eigenlijk..' zegt de jongere. Ik vraag door wat hij dan nodig heeft om zijn taak af te maken. Hij benoemt dat het helpt dat iemand even bij hem komt zitten. We besluiten dat hij even bij Vísa haar hoofd gaat staan, om haar te helpen rustig te worden, en het helpt. Vísa schraapt niet meer met haar been.
Ogenschijnlijk is het klein, maar deze informatie nemen we wel mee in het 10 minuten gesprek op school. Een stagiaire zit voortaan even bij hem als hij onrustig wordt met zijn ADHD om hem weer op weg te helpen.
En zo heeft elk dier, net als ieder mens een eigen karakter met eigenschappen en een eigen gebruiksaanwijzing. Als we de gebruiksaanwijzing van het dier leren kennen, leren we tegelijk ook ons eigen gebruiksaanwijzing kennen en die kennis hebben we nodig om ons te kunnen ontwikkelen.
Het werken met paarden, is dat niet gevaarlijk eigenlijk?
Yvonne is al bijna haar hele leven bezig met paarden. In het jaar 2000 haalde ze haar ORUN diploma, waarmee zij paardrijles mag geven. Ook heeft zij het aanvullend FNRS certificaat 'Aangepast paardrijden'.
De Ijslandse paarden van Stal fan Us Hûs zijn niet te groot (eigenlijk zijn het pony's) en enorm betrouwbaar en geschikt voor het werken met kwetsbare mensen.
Verder heeft Us Hûs een extra bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering afgesloten hiervoor en mogen de jongeren alleen onder toezicht en begeleiding van Yvonne met de paarden werken.
Vanuit presentie (ze zijn er gewoon dus)
De jongeren gaan om met de dieren waar zij de meeste affiniteit mee hebben. Het is dus nooit verplicht om 'iets met de dieren te doen'.
Soms zijn jongeren helemaal niet gewend om te gaan met dieren of hebben ze er zelfs angst voor. Door samen te leven met de dieren onstaat er toch respect en begrip voor dieren. Jongeren leren empathie te hebben voor een dier, en zien dat mensen veel liefde kunnen voelen voor dieren. Dus ook als ze 'niks met dieren willen', leren ze toch. Vaak zie je toch uiteindelijk wel banden ontstaan met de dieren.
En dat is het begin van hopelijk uiteindelijk ook een band aan durven gaan met mensen.
Foto impressie
